plaĉi

See also: placi, plací, and płaci

Esperanto

Etymology

From Latin placēre, present active infinitive of placeō.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈplat͡ʃi/

• Audio

  (file)

Verb

plaĉi (present plaĉas, past plaĉis, future plaĉos, conditional plaĉus, volitive plaĉu)

1. (intransitive) to please, to be pleasing to (usually translated into English as like with exchange of the subject and object)

   Ĉi tiu pomo plaĉas al mi - I like this apple (literally, “This apple is pleasing to me”)

Conjugation

Conjugation of plaĉi present past future singular plural singular plural singular plural tense plaĉas plaĉis plaĉos active participle plaĉanta plaĉantaj plaĉinta plaĉintaj plaĉonta plaĉontaj acc. plaĉantan plaĉantajn plaĉintan plaĉintajn plaĉontan plaĉontajn nominal active participle plaĉanto plaĉantoj plaĉinto plaĉintoj plaĉonto plaĉontoj acc. plaĉanton plaĉantojn plaĉinton plaĉintojn plaĉonton plaĉontojn adverbial active participle plaĉante plaĉinte plaĉonte infinitive plaĉi imperative plaĉu conditional plaĉus