plenarius
Latin
Etymology
From plēnus (“full, filled; satisfied”) + -ārius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /pleːˈnaː.ri.us/, [pɫ̪eːˈnäːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pleˈna.ri.us/, [pleˈnäːrius]
Adjective
plēnārius (feminine plēnāria, neuter plēnārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | plēnārius | plēnāria | plēnārium | plēnāriī | plēnāriae | plēnāria | |
Genitive | plēnāriī | plēnāriae | plēnāriī | plēnāriōrum | plēnāriārum | plēnāriōrum | |
Dative | plēnāriō | plēnāriō | plēnāriīs | ||||
Accusative | plēnārium | plēnāriam | plēnārium | plēnāriōs | plēnāriās | plēnāria | |
Ablative | plēnāriō | plēnāriā | plēnāriō | plēnāriīs | |||
Vocative | plēnārie | plēnāria | plēnārium | plēnāriī | plēnāriae | plēnāria |
Related terms
Descendants
References
- plenarius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)