plutărit
Jump to navigation
Jump to search
Romanian[edit]
Etymology[edit]
Past participle of plutări.
Noun[edit]
plutărit n (uncountable)
Declension[edit]
declension of plutărit (singular only)
singular | ||
---|---|---|
n gender | indefinite articulation | definite articulation |
nominative/accusative | (un) plutărit | plutăritul |
genitive/dative | (unui) plutărit | plutăritului |
vocative | plutăritule |
Verb[edit]
plutărit (past participle of plutări)