podupadły

Polish

Etymology

From podupaść +‎ -ły.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔd.uˈpad.wɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -adwɨ
• Syllabification: pod‧u‧pad‧ły

Adjective

podupadły (comparative bardziej podupadły, superlative najbardziej podupadły, no derived adverb)

1. down at heel, impoverished

   Synonyms: zubożały, zbiedniały, zrujnowany

2. dilapidated, run-down, decrepit

   Synonyms: zaniedbany, zrujnowany

Declension

Declension of podupadły (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	podupadły		podupadła	podupadłe	podupadli	podupadłe
genitive	podupadłego		podupadłej	podupadłego	podupadłych
dative	podupadłemu		podupadłej	podupadłemu	podupadłym
accusative	podupadłego	podupadły	podupadłą	podupadłe	podupadłych	podupadłe
instrumental	podupadłym		podupadłą	podupadłym	podupadłymi
locative	podupadłym		podupadłej	podupadłym	podupadłych

Verb

podupadły

1. third-person plural nonvirile past of podupaść

Further reading

• podupadły in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• podupadły in Polish dictionaries at PWN