pospolity

Polish

Etymology

pospołu (“commonly”, adverb) +‎ -ity.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔ.spɔˈli.tɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -itɨ
• Syllabification: po‧spo‧li‧ty

Adjective

pospolity

1. common (found in large numbers or in a large quantity)

   Synonym: powszechny

2. ordinary, common

   Synonym: zwykły

Declension

declension of pospolity

case	singular				plural
	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	pospolity		pospolite	pospolita	pospolici	pospolite
genitive	pospolitego			pospolitej	pospolitych
dative	pospolitemu				pospolitym
accusative	pospolitego	pospolity	pospolite	pospolitą	pospolitych	pospolite
instrumental	pospolitym				pospolitymi
locative				pospolitej	pospolitych

Derived terms

• (nouns) nazwa pospolita, rzeczownik pospolity

Further reading

• pospolity in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pospolity in Polish dictionaries at PWN