praeligans
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of praeligō.
Participle[edit]
praeligāns (genitive praeligantis); third-declension one-termination participle
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | praeligāns | praeligantēs | praeligantia | ||
Genitive | praeligantis | praeligantium | |||
Dative | praeligantī | praeligantibus | |||
Accusative | praeligantem | praeligāns | praeligantēs praeligantīs |
praeligantia | |
Ablative | praeligante praeligantī1 |
praeligantibus | |||
Vocative | praeligāns | praeligantēs | praeligantia |
1When used purely as an adjective.