praenuntians
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Present participle of praenuntiō.
Participle
[edit]praenūntiāns (genitive praenūntiantis); third-declension one-termination participle
Declension
[edit]Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | praenūntiāns | praenūntiantēs | praenūntiantia | ||
Genitive | praenūntiantis | praenūntiantium | |||
Dative | praenūntiantī | praenūntiantibus | |||
Accusative | praenūntiantem | praenūntiāns | praenūntiantēs praenūntiantīs |
praenūntiantia | |
Ablative | praenūntiante praenūntiantī1 |
praenūntiantibus | |||
Vocative | praenūntiāns | praenūntiantēs | praenūntiantia |
1When used purely as an adjective.