praenuntio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From prae- +‎ nūntiō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

praenūntiō (present infinitive praenūntiāre, perfect active praenūntiāvī, supine praenūntiātum); first conjugation

  1. to announce beforehand
  2. to foretell or predict
    Synonym: ōminor

Conjugation[edit]

   Conjugation of praenūntiō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praenūntiō praenūntiās praenūntiat praenūntiāmus praenūntiātis praenūntiant
imperfect praenūntiābam praenūntiābās praenūntiābat praenūntiābāmus praenūntiābātis praenūntiābant
future praenūntiābō praenūntiābis praenūntiābit praenūntiābimus praenūntiābitis praenūntiābunt
perfect praenūntiāvī praenūntiāvistī praenūntiāvit praenūntiāvimus praenūntiāvistis praenūntiāvērunt,
praenūntiāvēre
pluperfect praenūntiāveram praenūntiāverās praenūntiāverat praenūntiāverāmus praenūntiāverātis praenūntiāverant
future perfect praenūntiāverō praenūntiāveris praenūntiāverit praenūntiāverimus praenūntiāveritis praenūntiāverint
passive present praenūntior praenūntiāris,
praenūntiāre
praenūntiātur praenūntiāmur praenūntiāminī praenūntiantur
imperfect praenūntiābar praenūntiābāris,
praenūntiābāre
praenūntiābātur praenūntiābāmur praenūntiābāminī praenūntiābantur
future praenūntiābor praenūntiāberis,
praenūntiābere
praenūntiābitur praenūntiābimur praenūntiābiminī praenūntiābuntur
perfect praenūntiātus + present active indicative of sum
pluperfect praenūntiātus + imperfect active indicative of sum
future perfect praenūntiātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praenūntiem praenūntiēs praenūntiet praenūntiēmus praenūntiētis praenūntient
imperfect praenūntiārem praenūntiārēs praenūntiāret praenūntiārēmus praenūntiārētis praenūntiārent
perfect praenūntiāverim praenūntiāverīs praenūntiāverit praenūntiāverīmus praenūntiāverītis praenūntiāverint
pluperfect praenūntiāvissem praenūntiāvissēs praenūntiāvisset praenūntiāvissēmus praenūntiāvissētis praenūntiāvissent
passive present praenūntier praenūntiēris,
praenūntiēre
praenūntiētur praenūntiēmur praenūntiēminī praenūntientur
imperfect praenūntiārer praenūntiārēris,
praenūntiārēre
praenūntiārētur praenūntiārēmur praenūntiārēminī praenūntiārentur
perfect praenūntiātus + present active subjunctive of sum
pluperfect praenūntiātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present praenūntiā praenūntiāte
future praenūntiātō praenūntiātō praenūntiātōte praenūntiantō
passive present praenūntiāre praenūntiāminī
future praenūntiātor praenūntiātor praenūntiantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praenūntiāre praenūntiāvisse praenūntiātūrum esse praenūntiārī praenūntiātum esse praenūntiātum īrī
participles praenūntiāns praenūntiātūrus praenūntiātus praenūntiandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
praenūntiandī praenūntiandō praenūntiandum praenūntiandō praenūntiātum praenūntiātū

References[edit]

  • praenuntio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praenuntio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praenuntio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • praenuntio in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016