proditus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of prōdō.
Participle
[edit]prōditus (feminine prōdita, neuter prōditum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | prōditus | prōdita | prōditum | prōditī | prōditae | prōdita | |
Genitive | prōditī | prōditae | prōditī | prōditōrum | prōditārum | prōditōrum | |
Dative | prōditō | prōditō | prōditīs | ||||
Accusative | prōditum | prōditam | prōditum | prōditōs | prōditās | prōdita | |
Ablative | prōditō | prōditā | prōditō | prōditīs | |||
Vocative | prōdite | prōdita | prōditum | prōditī | prōditae | prōdita |
References
[edit]- “proditus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- proditus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- proditus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- tradition, history tells us: memoriae traditum est, memoriae (memoria) proditum est (without nobis)
- tradition, history tells us: memoriae traditum est, memoriae (memoria) proditum est (without nobis)