proditus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 09:48, 16 August 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

Perfect passive participle of prōdō.

Participle

prōditus (feminine prōdita, neuter prōditum); first/second-declension participle

  1. produced, published, proclaimed

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative prōditus prōdita prōditum prōditī prōditae prōdita
Genitive prōditī prōditae prōditī prōditōrum prōditārum prōditōrum
Dative prōditō prōditō prōditīs
Accusative prōditum prōditam prōditum prōditōs prōditās prōdita
Ablative prōditō prōditā prōditō prōditīs
Vocative prōdite prōdita prōditum prōditī prōditae prōdita

References

  • proditus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • proditus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • proditus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • tradition, history tells us: memoriae traditum est, memoriae (memoria) proditum est (without nobis)