propitiatorius

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

propitiātor (a propitiator) +‎ -ius (forms adjectives from nouns)

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

propitiātōrius (feminine propitiātōria, neuter propitiātōrium); first/second-declension adjective

  1. (Ecclesiastical Latin) atoning, reconciling, propitiating

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative propitiātōrius propitiātōria propitiātōrium propitiātōriī propitiātōriae propitiātōria
Genitive propitiātōriī propitiātōriae propitiātōriī propitiātōriōrum propitiātōriārum propitiātōriōrum
Dative propitiātōriō propitiātōriō propitiātōriīs
Accusative propitiātōrium propitiātōriam propitiātōrium propitiātōriōs propitiātōriās propitiātōria
Ablative propitiātōriō propitiātōriā propitiātōriō propitiātōriīs
Vocative propitiātōrie propitiātōria propitiātōrium propitiātōriī propitiātōriae propitiātōria

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

  • English: propitiatory

References[edit]