punctipennis
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
New Latin; from punctus (“pierced”) + penna (“feather, fin, wing”).
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /puːnk.tiˈpen.nis/, [puːŋkt̪ɪˈpɛnːɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /punk.tiˈpen.nis/, [puŋkt̪iˈpɛnːis]
Adjective[edit]
pūnctipennis (neuter pūnctipenne); third-declension two-termination adjective
Usage notes[edit]
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension[edit]
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | pūnctipennis | pūnctipenne | pūnctipennēs | pūnctipennia | |
Genitive | pūnctipennis | pūnctipennium | |||
Dative | pūnctipennī | pūnctipennibus | |||
Accusative | pūnctipennem | pūnctipenne | pūnctipennēs pūnctipennīs |
pūnctipennia | |
Ablative | pūnctipennī | pūnctipennibus | |||
Vocative | pūnctipennis | pūnctipenne | pūnctipennēs | pūnctipennia |