raakile
Finnish
Etymology
< raaka (“raw”)
Noun
raakile
Declension
Inflection of raakile (Kotus type 48/hame, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | raakile | raakileet | ||
genitive | raakileen | raakileiden raakileitten | ||
partitive | raakiletta | raakileita | ||
illative | raakileeseen | raakileisiin raakileihin | ||
singular | plural | |||
nominative | raakile | raakileet | ||
accusative | nom. | raakile | raakileet | |
gen. | raakileen | |||
genitive | raakileen | raakileiden raakileitten | ||
partitive | raakiletta | raakileita | ||
inessive | raakileessa | raakileissa | ||
elative | raakileesta | raakileista | ||
illative | raakileeseen | raakileisiin raakileihin | ||
adessive | raakileella | raakileilla | ||
ablative | raakileelta | raakileilta | ||
allative | raakileelle | raakileille | ||
essive | raakileena | raakileina | ||
translative | raakileeksi | raakileiksi | ||
abessive | raakileetta | raakileitta | ||
instructive | — | raakilein | ||
comitative | See the possessive forms below. |