rubidus
Latin
Etymology
From rubeō (“to be red; to glow red”) + -idus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /ˈru.bi.dus/, [ˈrʊbɪd̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈru.bi.dus/, [ˈruːbid̪us]
Adjective
rubidus (feminine rubida, neuter rubidum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | rubidus | rubida | rubidum | rubidī | rubidae | rubida | |
Genitive | rubidī | rubidae | rubidī | rubidōrum | rubidārum | rubidōrum | |
Dative | rubidō | rubidō | rubidīs | ||||
Accusative | rubidum | rubidam | rubidum | rubidōs | rubidās | rubida | |
Ablative | rubidō | rubidā | rubidō | rubidīs | |||
Vocative | rubide | rubida | rubidum | rubidī | rubidae | rubida |
Synonyms
Related terms
References
- “rubidus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- rubidus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.