rubricatus
See also: Rubricatus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /ru.briˈkaː.tus/, [rʊbrɪˈkäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ru.briˈka.tus/, [rubriˈkäːt̪us]
Adjective
rubricātus (feminine rubricāta, neuter rubricātum); first/second-declension adjective
- (painted) red
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | rubricātus | rubricāta | rubricātum | rubricātī | rubricātae | rubricāta | |
Genitive | rubricātī | rubricātae | rubricātī | rubricātōrum | rubricātārum | rubricātōrum | |
Dative | rubricātō | rubricātō | rubricātīs | ||||
Accusative | rubricātum | rubricātam | rubricātum | rubricātōs | rubricātās | rubricāta | |
Ablative | rubricātō | rubricātā | rubricātō | rubricātīs | |||
Vocative | rubricāte | rubricāta | rubricātum | rubricātī | rubricātae | rubricāta |
Related terms
References
- “rubricatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- rubricatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “rubricatus”, in William Smith, editor (1854, 1857), A Dictionary of Greek and Roman Geography, volume 1 & 2, London: Walton and Maberly