ruminatio
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /ruː.miˈnaː.ti.oː/, [ruːmɪˈnäːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ru.miˈnat.t͡si.o/, [rumiˈnät̪ː͡s̪io]
Noun[edit]
rūminātiō f (genitive rūminātiōnis); third declension
Declension[edit]
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | rūminātiō | rūminātiōnēs |
Genitive | rūminātiōnis | rūminātiōnum |
Dative | rūminātiōnī | rūminātiōnibus |
Accusative | rūminātiōnem | rūminātiōnēs |
Ablative | rūminātiōne | rūminātiōnibus |
Vocative | rūminātiō | rūminātiōnēs |
References[edit]
- “ruminatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ruminatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.