ruofan
Old High German
Alternative forms
Etymology
From Proto-Germanic *hrōpaną.
Verb
ruofan
- to call
Conjugation
Conjugation of ruofan (strong class 7)
infinitive | ruofan | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | ruofu, ruofo | riof |
2nd person singular | ruofis, ruofist | riefi |
3rd person singular | ruofit | riof |
1st person plural | ruofem, ruofemēs | riefum, riefumēs |
2nd person plural | ruofet | riefut |
3rd person plural | ruofant | riefun |
subjunctive | present | past |
1st person singular | ruofe | riefi |
2nd person singular | ruofēs, ruofēst | riefīs, riefīst |
3rd person singular | ruofe | riefi |
1st person plural | ruofēm, ruofemēs | riefīm, riefīmēs |
2nd person plural | ruofēt | riefīt |
3rd person plural | ruofēn | riefīn |
imperative | present | |
singular | ruof | |
plural | ruofet | |
participle | present | past |
ruofanti | ruof |
Related terms
Descendants
References
- Joseph Wright, An Old High German Primer, Second Edition