sacratus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of sacrō.

Participle[edit]

sacrātus (feminine sacrāta, neuter sacrātum, adverb sacrātē); first/second-declension participle

  1. sanctified

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative sacrātus sacrāta sacrātum sacrātī sacrātae sacrāta
Genitive sacrātī sacrātae sacrātī sacrātōrum sacrātārum sacrātōrum
Dative sacrātō sacrātō sacrātīs
Accusative sacrātum sacrātam sacrātum sacrātōs sacrātās sacrāta
Ablative sacrātō sacrātā sacrātō sacrātīs
Vocative sacrāte sacrāta sacrātum sacrātī sacrātae sacrāta

Descendants[edit]

References[edit]

  • sacratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • sacratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • sacratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.