sepultus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 10:17, 16 August 2019.
Jump to navigation Jump to search

Ido

Verb

(deprecated template usage) sepultus

  1. conditional of sepultar

Latin

Etymology

Perfect passive participle of sepeliō (I bury).

Participle

sepultus (feminine sepulta, neuter sepultum); first/second-declension participle

  1. buried, interred, having been buried.
  2. burned on a funeral pyre, having been cremated.
  3. (figuratively) destroyed, ruined, having been overwhelmed.

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative sepultus sepulta sepultum sepultī sepultae sepulta
Genitive sepultī sepultae sepultī sepultōrum sepultārum sepultōrum
Dative sepultō sepultō sepultīs
Accusative sepultum sepultam sepultum sepultōs sepultās sepulta
Ablative sepultō sepultā sepultō sepultīs
Vocative sepulte sepulta sepultum sepultī sepultae sepulta

References

  • sepultus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • sepultus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • sepultus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.