seviratus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /seː.u̯iˈraː.tus/, [s̠eːu̯ɪˈräːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /se.viˈra.tus/, [seviˈräːt̪us]
Noun
[edit]sēvirātus m (genitive sēvirātūs); fourth declension
- Alternative form of sexvirātus
Declension
[edit]Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | sēvirātus | sēvirātūs |
Genitive | sēvirātūs | sēvirātuum |
Dative | sēvirātuī | sēvirātibus |
Accusative | sēvirātum | sēvirātūs |
Ablative | sēvirātū | sēvirātibus |
Vocative | sēvirātus | sēvirātūs |
References
[edit]- “seviratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- seviratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.