sjednotit

Czech

Etymology

s- +‎ jednotit

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈsjɛdnocɪt]

Verb

1. to unite
2. to unify

Conjugation

Conjugation

Infinitive	sjednotit, sjednotiti	Active adjective	sjednotivší
Verbal noun	sjednocení	Passive adjective	sjednocený

Present forms	indicative		imperative
	singular	plural	singular	plural
1st person	sjednotím	sjednotíme	—	sjednoťme
2nd person	sjednotíš	sjednotíte	sjednoť	sjednoťte
3rd person	sjednotí	sjednotí	—	—

The verb sjednotit does not have present tense and the present forms are used to express future only.

Participles	Past participles		Passive participles
	singular	plural	singular	plural
masculine animate	sjednotil	sjednotili	sjednocen	sjednoceni
masculine inanimate		sjednotily		sjednoceny
feminine	sjednotila		sjednocena
neuter	sjednotilo	sjednotila	sjednoceno	sjednocena

Transgressives	present	past
masculine singular	—	sjednotiv
feminine + neuter singular	—	sjednotivši
plural	—	sjednotivše

Derived terms

• sjednocení n
• sjednocený m

See also

• spojit

Further reading

• Template:R:PSJC
• Template:R:SSJC