skamma

See also: skämma

Icelandic

Pronunciation

• Rhymes: -amːa

Verb

skamma (weak verb, third-person singular past indicative skammaði, supine skammað)

1. (with accusative) to tell off, to scold

Conjugation

skamma — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skamma
supine (sagnbót)		skammað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skammandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skamma	við skömmum	present (nútíð)	ég skammi	við skömmum
	þú skammar	þið skammið		þú skammir	þið skammið
	hann, hún, það skammar	þeir, þær, þau skamma		hann, hún, það skammi	þeir, þær, þau skammi
past (þátíð)	ég skammaði	við skömmuðum	past (þátíð)	ég skammaði	við skömmuðum
	þú skammaðir	þið skömmuðuð		þú skammaðir	þið skömmuðuð
	hann, hún, það skammaði	þeir, þær, þau skömmuðu		hann, hún, það skammaði	þeir, þær, þau skömmuðu
imperative (boðháttur)	skamma (þú)	skammið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skammaðu	skammiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skammast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að skammast
supine (sagnbót)		skammast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skammandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skammast	við skömmumst	present (nútíð)	ég skammist	við skömmumst
	þú skammast	þið skammist		þú skammist	þið skammist
	hann, hún, það skammast	þeir, þær, þau skammast		hann, hún, það skammist	þeir, þær, þau skammist
past (þátíð)	ég skammaðist	við skömmuðumst	past (þátíð)	ég skammaðist	við skömmuðumst
	þú skammaðist	þið skömmuðust		þú skammaðist	þið skömmuðust
	hann, hún, það skammaðist	þeir, þær, þau skömmuðust		hann, hún, það skammaðist	þeir, þær, þau skömmuðust
imperative (boðháttur)	skammast (þú)	skammist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skammastu	skammisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skammaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skammaður	skömmuð	skammað		skammaðir	skammaðar	skömmuð
accusative (þolfall)	skammaðan	skammaða	skammað		skammaða	skammaðar	skömmuð
dative (þágufall)	skömmuðum	skammaðri	skömmuðu		skömmuðum	skömmuðum	skömmuðum
genitive (eignarfall)	skammaðs	skammaðrar	skammaðs		skammaðra	skammaðra	skammaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skammaði	skammaða	skammaða		skömmuðu	skömmuðu	skömmuðu
accusative (þolfall)	skammaða	skömmuðu	skammaða		skömmuðu	skömmuðu	skömmuðu
dative (þágufall)	skammaða	skömmuðu	skammaða		skömmuðu	skömmuðu	skömmuðu
genitive (eignarfall)	skammaða	skömmuðu	skammaða		skömmuðu	skömmuðu	skömmuðu

---

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• (of noun) skammen
• (of verb) skammet

Noun

skamma m or f

1. definite feminine singular of skam

Verb

skamma

1. inflection of skamme:
   1. simple past
   2. past participle

---

Norwegian Nynorsk

Noun

skamma f

1. (deprecated template usage) definite singular of skam