skauta
Gothic
Romanization
skauta
- Romanization of 𐍃𐌺𐌰𐌿𐍄𐌰
Icelandic
Pronunciation
Etymology 1
Verb
skauta (weak verb, third-person singular past indicative skautaði, supine skautað)
- to skate
Conjugation
skauta — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að skauta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
skautað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skautandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég skauta | við skautum | present (nútíð) |
ég skauti | við skautum |
| þú skautar | þið skautið | þú skautir | þið skautið | ||
| hann, hún, það skautar | þeir, þær, þau skauta | hann, hún, það skauti | þeir, þær, þau skauti | ||
| past (þátíð) |
ég skautaði | við skautuðum | past (þátíð) |
ég skautaði | við skautuðum |
| þú skautaðir | þið skautuðuð | þú skautaðir | þið skautuðuð | ||
| hann, hún, það skautaði | þeir, þær, þau skautuðu | hann, hún, það skautaði | þeir, þær, þau skautuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
skauta (þú) | skautið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skautaðu | skautiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Etymology 2
Noun
Norwegian Nynorsk
Noun
skauta n