skeina

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsceiːna/

  Rhymes: -eiːna

Noun

skeina f (genitive singular skeinu, nominative plural skeinur)

1. scratch

   Þetta er bara skeina.

   This is just a scratch.

See also

• skráma

Verb

skeina (weak verb, third-person singular past indicative skeindi, supine skeint)

1. to wipe

Conjugation

skeina — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skeina
supine (sagnbót)		skeint
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skeinandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skeini	við skeinum	present (nútíð)	ég skeini	við skeinum
	þú skeinir	þið skeinið		þú skeinir	þið skeinið
	hann, hún, það skeinir	þeir, þær, þau skeina		hann, hún, það skeini	þeir, þær, þau skeini
past (þátíð)	ég skeindi	við skeindum	past (þátíð)	ég skeindi	við skeindum
	þú skeindir	þið skeinduð		þú skeindir	þið skeinduð
	hann, hún, það skeindi	þeir, þær, þau skeindu		hann, hún, það skeindi	þeir, þær, þau skeindu
imperative (boðháttur)	skein (þú)	skeinið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skeindu	skeiniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skeinast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að skeinast
supine (sagnbót)		skeinst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skeinandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skeinist	við skeinumst	present (nútíð)	ég skeinist	við skeinumst
	þú skeinist	þið skeinist		þú skeinist	þið skeinist
	hann, hún, það skeinist	þeir, þær, þau skeinast		hann, hún, það skeinist	þeir, þær, þau skeinist
past (þátíð)	ég skeindist	við skeindumst	past (þátíð)	ég skeindist	við skeindumst
	þú skeindist	þið skeindust		þú skeindist	þið skeindust
	hann, hún, það skeindist	þeir, þær, þau skeindust		hann, hún, það skeindist	þeir, þær, þau skeindust
imperative (boðháttur)	skeinst (þú)	skeinist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skeinstu	skeinisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skeindur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skeindur	skeind	skeint		skeindir	skeindar	skeind
accusative (þolfall)	skeindan	skeinda	skeint		skeinda	skeindar	skeind
dative (þágufall)	skeindum	skeindri	skeindu		skeindum	skeindum	skeindum
genitive (eignarfall)	skeinds	skeindrar	skeinds		skeindra	skeindra	skeindra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skeindi	skeinda	skeinda		skeindu	skeindu	skeindu
accusative (þolfall)	skeinda	skeindu	skeinda		skeindu	skeindu	skeindu
dative (þágufall)	skeinda	skeindu	skeinda		skeindu	skeindu	skeindu
genitive (eignarfall)	skeinda	skeindu	skeinda		skeindu	skeindu	skeindu

Derived terms

• skeina sig (to wipe oneself)

Anagrams

• seinka