skurkowaniec
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Etymology[edit]
Expressive variation of skurwysyn. First attested in 1973.[1]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
skurkowaniec m pers
- (colloquial, dated) son of a sea-cook, son of a gun (contemptible man)
Declension[edit]
Declension of skurkowaniec
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | skurkowaniec | skurkowańcy/skurkowańce (deprecative) |
| genitive | skurkowańca | skurkowańców |
| dative | skurkowańcowi | skurkowańcom |
| accusative | skurkowańca | skurkowańców |
| instrumental | skurkowańcem | skurkowańcami |
| locative | skurkowańcu | skurkowańcach |
| vocative | skurkowańcze | skurkowańcy |
References[edit]
- ^ skurkowaniec in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading[edit]
- skurkowaniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- skurkowaniec in Polish dictionaries at PWN