spakr
Old Norse
Etymology
Adjective
spakr (comparative spakari, superlative spakastr)
Declension
Strong declension of spakr
Weak declension of spakr
Declension of spakr
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | spakari | spakari | spakara |
accusative | spakara | spakari | spakara |
dative | spakara | spakari | spakara |
genitive | spakara | spakari | spakara |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | spakari | spakari | spakari |
accusative | spakari | spakari | spakari |
dative | spǫkurum | spǫkurum | spǫkurum |
genitive | spakari | spakari | spakari |
Strong declension of superlative of spakr
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | spakastr | spǫkust | spakast |
accusative | spakastan | spakasta | spakast |
dative | spǫkustum | spakastri | spǫkustu |
genitive | spakasts | spakastrar | spakasts |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | spakastir | spakastar | spǫkust |
accusative | spakasta | spakastar | spǫkust |
dative | spǫkustum | spǫkustum | spǫkustum |
genitive | spakastra | spakastra | spakastra |
Weak declension of superlative of spakr
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | spakasti | spakasta | spakasta |
accusative | spakasta | spǫkustu | spakasta |
dative | spakasta | spǫkustu | spakasta |
genitive | spakasta | spǫkustu | spakasta |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | spǫkustu | spǫkustu | spǫkustu |
accusative | spǫkustu | spǫkustu | spǫkustu |
dative | spǫkustum | spǫkustum | spǫkustum |
genitive | spǫkustu | spǫkustu | spǫkustu |
Descendants
References
- “spakr”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press