spoliatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of spoliō.

Participle[edit]

spoliātus (feminine spoliāta, neuter spoliātum); first/second-declension participle

  1. stripped
  2. plundered, pillaged
  3. disarmed

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative spoliātus spoliāta spoliātum spoliātī spoliātae spoliāta
Genitive spoliātī spoliātae spoliātī spoliātōrum spoliātārum spoliātōrum
Dative spoliātō spoliātō spoliātīs
Accusative spoliātum spoliātam spoliātum spoliātōs spoliātās spoliāta
Ablative spoliātō spoliātā spoliātō spoliātīs
Vocative spoliāte spoliāta spoliātum spoliātī spoliātae spoliāta

Derived terms[edit]

References[edit]

  • spoliatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • spoliatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • spoliatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette