spowiednica
Jump to navigation
Jump to search
See also: spowiednicą
Polish[edit]
Etymology[edit]
From spowiedzieć + -nica. First attested in 1624.[1]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
spowiednica f
- (Roman Catholicism) Synonym of konfesjonał
Declension[edit]
Declension of spowiednica
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | spowiednica | spowiednice |
| genitive | spowiednicy | spowiednic |
| dative | spowiednicy | spowiednicom |
| accusative | spowiednicę | spowiednice |
| instrumental | spowiednicą | spowiednicami |
| locative | spowiednicy | spowiednicach |
| vocative | spowiednico | spowiednice |
Related terms[edit]
adjectives
nouns
verbs
- powiedzieć pf, powiadać impf
- spowiedzieć pf, wyspowiadać pf, spowiadać impf
References[edit]
- ^ “SPOWIEDNICA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2015 May 21
Further reading[edit]
- spowiednica in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “spowiednica”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “spowiednica”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “spowiednica”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 6, Warsaw, page 326
- spowiednica in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego