staður

Faroese

Etymology

From Old Norse staðr, from Proto-Germanic *stadiz, from Proto-Indo-European *stéh₂tis, from Proto-Indo-European *steh₂-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstɛaːvʊɹ/

  Rhymes: -ɛaːvʊɹ

  Homophone: stavur

Noun

staður m (genitive singular staðar, plural staðir)

1. location, site, place
2. town

Declension

m14	Singular		Plural
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Nominative	staður	staðurin	staðir	staðirnir
Accusative	stað	staðin	staðir	staðirnar
Dative	stað/ staði	staðnum/ staðinum	støðum/ staðum	støðunum/ staðunum
Genitive	staðar	staðarins	staða	staðanna

---

Icelandic

Etymology

From Old Norse staðr.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstaːðʏr/

  Rhymes: -aːðʏr

Noun

staður m (genitive singular staðar, nominative plural staðir)

1. a location, a place, a spot

   Þetta er mjög afvikinn staður.

   This is a very remote place.

Declension

declension of staður

m-s3	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	staður	staðurinn	staðir	staðirnir
accusative	stað	staðinn	staði	staðina
dative	stað	staðnum	stöðum	stöðunum
genitive	staðar	staðarins	staða	staðanna

Derived terms

• fara af stað
• koma sér af stað
• staðarfall
• staðaratviksorð
• alls staðar, allstaðar
• sums staðar
• annars staðar
• sjá hvergi staðar
• nema staðar
• eiga sér stað
• finna stað
• á staðnum
• leggja af stað
• í annan stað
• í staðinn
• í staðinn fyrir
• standa í stað
• koma niður í sama stað
• fyrst í stað
• þegar í stað
• í alla staði
• til staðar
• færa úr stað