strâmtorime
Jump to navigation
Jump to search
Romanian
[edit]Etymology
[edit]From strâmtoare + -ime.
Noun
[edit]strâmtorime f (plural strâmtorimi)
Declension
[edit]Declension of strâmtorime
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) strâmtorime | strâmtorimea | (niște) strâmtorimi | strâmtorimile |
genitive/dative | (unei) strâmtorimi | strâmtorimii | (unor) strâmtorimi | strâmtorimilor |
vocative | strâmtorime, strâmtorimeo | strâmtorimilor |
References
[edit]- strâmtorime in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN