sträichen

Luxembourgish

Etymology

From Old High German strihhan, from Proto-Germanic *strīkaną. Cognate with German streichen, Dutch strijken, English strike.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʃtʀæːɪ̯ɕən/
• Rhymes: -æːɪɕən

Verb

sträichen (third-person singular present sträicht, past participle gestrach, auxiliary verb hunn)

1. (transitive) to strike, to delete, to cross out

Conjugation

Regular
infinitive	sträichen
participle	gestrach
auxiliary	hunn
	present indicative	imperative
1st singular	sträichen	—
2nd singular	sträichs	sträich
3rd singular	sträicht	—
1st plural	sträichen	—
2nd plural	sträicht	sträicht
3rd plural	sträichen	—
(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel.

Derived terms

• aussträichen
• duerchsträichen
• eraussträichen
• ervirsträichen
• usträichen
• ënnersträichen