subditivus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From subdō (“to substitute”) + -īvus.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /sub.diˈtiː.u̯us/, [s̠ʊbd̪ɪˈt̪iːu̯ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /sub.diˈti.vus/, [subd̪iˈt̪iːvus]
Adjective[edit]
subditīvus (feminine subditīva, neuter subditīvum); first/second-declension adjective
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | subditīvus | subditīva | subditīvum | subditīvī | subditīvae | subditīva | |
Genitive | subditīvī | subditīvae | subditīvī | subditīvōrum | subditīvārum | subditīvōrum | |
Dative | subditīvō | subditīvō | subditīvīs | ||||
Accusative | subditīvum | subditīvam | subditīvum | subditīvōs | subditīvās | subditīva | |
Ablative | subditīvō | subditīvā | subditīvō | subditīvīs | |||
Vocative | subditīve | subditīva | subditīvum | subditīvī | subditīvae | subditīva |
References[edit]
- “subditivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “subditivus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- subditivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette