szarlatan

Polish

Etymology

From French charlatan, from Italian ciarlatano.

Pronunciation

• IPA^(key): /ʂarˈla.tan/

Noun

szarlatan m pers (female equivalent szarlatanka)

1. charlatan, quack
2. trickster, fraud

Declension

Declension of szarlatan

	singular	plural
nominative	szarlatan	szarlatani/szarlatany (deprecative)
genitive	szarlatana	szarlatanów
dative	szarlatanowi	szarlatanom
accusative	szarlatana	szarlatanów
instrumental	szarlatanem	szarlatanami
locative	szarlatanie	szarlatanach
vocative	szarlatanie	szarlatani

Derived terms

• (verb) szarlatanić
• (nouns) szarlataństwo, szarlatanizm, szarlataneria
• (adjective) szarlatański

Further reading

• szarlatan in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Template:R:PWN