tèlle

See also: telle and Telle

Limburgish

Etymology

From Middle Dutch tellen, from Old Dutch tellen, from Proto-Germanic *taljaną.

Verb

tèlle

1. to count, calculate, reckon
2. to tell (a story)

Conjugation

Montfortian conjugation of tèlle (first conjugation)

non-finite forms	infinitive	gerund	present participle	past participle	adjective	adverb
	(tö) tèlle	't tèlle n	tèllendj	höbbe getèl	getèldje, getèldjer, getèldjes	getèldj, getèldjelik
number & tense	verb-second order			verb-first order
	present	past	subjunctive	present	past	subjunctive
first person singular	tèl	tèldje	tèlle	tèl	tèldje-n	tèlle-n
second person singular	tèls	tèldjes	tèlle	tèls	tèldjes	tèller
third person singular	tèltj	tèldje	tèlle	tèltj'r	tèldje	tèller
first person plural	tèlle	tèldje	tèlle	tèltj	tèldje	tèlle
second person plural	tèltj	tèldje	tèlle	tèltj	tèldje	tèlletj
third person plural	tèlle	tèldje	tèlle	tèlle	tèldje	tèller
other forms	noun	imperative singular impolite	imperative singular polite	imperative dual	imperative plural	inclusive
	't getèl n	tèl!	tèltj!	tèltj, tèlletj!	tèltj!	tèllem