towarzysz

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *tovarišь.

Pronunciation

• IPA^(key): /tɔˈva.ʐɨʂ/

• Audio:

  (file)

Noun

towarzysz m pers (female equivalent towarzyszka)

1. companion
2. comrade

Declension

Declension of towarzysz

	singular	plural
nominative	towarzysz	towarzysze
genitive	towarzysza	towarzyszy
dative	towarzyszowi	towarzyszom
accusative	towarzysza	towarzyszy
instrumental	towarzyszem	towarzyszami
locative	towarzyszu	towarzyszach
vocative	towarzyszu	towarzysze

Synonyms

• druh
• kompan

Derived terms

• towarzyski
• towarzystwo
• towarzyszyć

Further reading

• towarzysz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Template:R:PWN