turritus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]From turris (“tower”) + -ītus.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /turˈriː.tus/, [t̪ʊrˈriːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /turˈri.tus/, [t̪urˈriːt̪us]
Adjective
[edit]turrītus (feminine turrīta, neuter turrītum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | turrītus | turrīta | turrītum | turrītī | turrītae | turrīta | |
Genitive | turrītī | turrītae | turrītī | turrītōrum | turrītārum | turrītōrum | |
Dative | turrītō | turrītō | turrītīs | ||||
Accusative | turrītum | turrītam | turrītum | turrītōs | turrītās | turrīta | |
Ablative | turrītō | turrītā | turrītō | turrītīs | |||
Vocative | turrīte | turrīta | turrītum | turrītī | turrītae | turrīta |
References
[edit]- “turritus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- turritus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.