ubertus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From ūber (fruitful, copious) +‎ -tus.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

ūbertus (feminine ūberta, neuter ūbertum); first/second-declension adjective

  1. fruitful
    Synonyms: fertilis, frūctuōsus
  2. copious, rich
    • c. 177 CE, Aulus Gellius, Noctes Atticae 6.14.7:
      Sed ea ipsa genera dīcendī jam antīquitus trādita ab Homērō sunt tria in tribus: magnificum in Ulixe et ūbertum, subtīle in Menelāō et cohibitum, mixtum moderātumque in Nestore.

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative ūbertus ūberta ūbertum ūbertī ūbertae ūberta
Genitive ūbertī ūbertae ūbertī ūbertōrum ūbertārum ūbertōrum
Dative ūbertō ūbertō ūbertīs
Accusative ūbertum ūbertam ūbertum ūbertōs ūbertās ūberta
Ablative ūbertō ūbertā ūbertō ūbertīs
Vocative ūberte ūberta ūbertum ūbertī ūbertae ūberta

References[edit]

  • ubertus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • ubertus in Georges, Karl Ernst, Georges, Heinrich (1913–1918) Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 2, Hahnsche Buchhandlung