uczony

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈt͡ʂɔ.nɨ/

Noun

uczony m pers

1. scholar, academic
2. polymath

Declension

Declension of uczony

	singular	plural
nominative	uczony	uczeni
genitive	uczonego	uczonych
dative	uczonemu	uczonym
accusative	uczonego	uczonych
instrumental	uczonym	uczonymi
locative	uczonym	uczonych
vocative	uczony	uczeni

Adjective

uczony (comparative bardziej, superlative najbardziej, derived adverb uczenie)

1. learned, educated

   Publiczność z zaciekawieniem słuchała uczonego astronoma.

   The audience listened with interest to the learned astronomer.

Participle

uczony (passive adjectival)

1. masculine singular passive adjectival participle of uczyć

   Mimo że Jacek był uczony samodzielności od małego, nie do końca radził sobie z mieszkaniem samemu.

   Although Jacek was taught self-reliance from an early age, he didn't quite manage living alone.

Declension

See adjective above.

Further reading

• uczony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Template:R:PWN