unigenitus
See also: Unigenitus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /uː.niˈɡe.ni.tus/, [uːnɪˈɡɛnɪt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /u.niˈd͡ʒe.ni.tus/, [uniˈd͡ʒɛːnit̪us]
Adjective
ūnigenitus (feminine ūnigenita, neuter ūnigenitum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | ūnigenitus | ūnigenita | ūnigenitum | ūnigenitī | ūnigenitae | ūnigenita | |
Genitive | ūnigenitī | ūnigenitae | ūnigenitī | ūnigenitōrum | ūnigenitārum | ūnigenitōrum | |
Dative | ūnigenitō | ūnigenitō | ūnigenitīs | ||||
Accusative | ūnigenitum | ūnigenitam | ūnigenitum | ūnigenitōs | ūnigenitās | ūnigenita | |
Ablative | ūnigenitō | ūnigenitā | ūnigenitō | ūnigenitīs | |||
Vocative | ūnigenite | ūnigenita | ūnigenitum | ūnigenitī | ūnigenitae | ūnigenita |
References
- “unigenitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- unigenitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.