viðvíkja

Faroese

Etymology

Composition of við (with) and víkja (to move, retreat)

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈviːvʊitʃa]

Verb

viðvíkja

1. to concern, to regard

Conjugation

Conjugation of viðvíkja (group v-36-2)
infinitive	viðvíkja
supine	viðvikið/ viðvíkt
participle (a26/a5)1	viðvíkjandi	viðvikin/ viðvíktur
	present	past
first singular	viðvíki	viðveik/ viðvíkti
second singular	viðvíkur/ viðvíkir	viðveikst/ viðvíkti
third singular	viðvíkur/ viðvíkir	viðveik/ viðvíkti
plural	viðvíkja	viðviku/ viðvíktu
	imperative
singular	viðvíkj!
plural	viðvíkjið!
1Only the past participle being declined.