villaticus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /u̯iːlˈlaː.ti.kus/, [u̯iːlˈlʲäːt̪ɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /vilˈla.ti.kus/, [vilˈläːt̪ikus]
Noun
vīllāticus m (genitive vīllāticī); second declension
- a village
Declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | vīllāticus | vīllāticī |
Genitive | vīllāticī | vīllāticōrum |
Dative | vīllāticō | vīllāticīs |
Accusative | vīllāticum | vīllāticōs |
Ablative | vīllāticō | vīllāticīs |
Vocative | vīllātice | vīllāticī |
References
- “villaticus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- villaticus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- villaticus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.