węgiel

See also: węgieł and Węgiel

Polish

Chemical element
C
Previous: bor (B)
Next: azot (N)

Etymology

Inherited from Old Polish wągl, from Proto-Slavic *ǫglь, from Proto-Balto-Slavic *anˀglis, from Proto-Indo-European *h₁óngʷl̥.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɛŋ.ɡjɛl/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛŋɡjɛl
• Syllabification: wę‧giel

Noun

węgiel m inan (diminutive węgielek)

1. carbon

   dwutlenek węgla ― carbon dioxide

2. coal

Declension

Declension of węgiel

	singular	plural
nominative	węgiel	węgle
genitive	węgla	węgli
dative	węglowi	węglom
accusative	węgiel	węgle
instrumental	węglem	węglami
locative	węglu	węglach
vocative	węglu	węgle

Derived terms

adjectives

• węgielny
• węglonośny
• węglowy

 

nouns

• wąglik
• węglan
• węglarka
• węglarz
• węglik
• węglowiec

 

verbs

• zwęglać
• zwęglić

 

Further reading

• węgiel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• węgiel in Polish dictionaries at PWN