wierzch

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish wierzch, wirch, wirzch.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvjɛʂx/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛʂx
• Syllabification: wierzch

Noun

wierzch m inan

1. top; surface (topmost or outermost part of something)

   wierzch dłoni ― the back of the hand

Declension

Declension of wierzch

	singular
nominative	wierzch
genitive	wierzchu
dative	wierzchowi
accusative	wierzch
instrumental	wierzchem
locative	wierzchu
vocative	wierzchu

Derived terms

adjectives

• nawierzchniowy
• powierzchniowy
• wierzchni

 

nouns

• nawierzchnia
• powierzchnia
• wierzcheń
• wierzchowiec

 

Further reading

• wierzch in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wierzch in Polish dictionaries at PWN