wiolonczelowy

Polish

Etymology

From wiolonczela +‎ -owy.

Pronunciation

• IPA^(key): /vjɔ.lɔn.t͡ʂɛˈlɔ.vɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvɨ
• Syllabification: wio‧lon‧cze‧lo‧wy

Adjective

wiolonczelowy (not comparable, no derived adverb)

1. (relational) cello, violoncello (large unfretted stringed instrument of the violin family with four strings tuned (lowest to highest) C-G-D-A and an endpin to support its weight, usually played with a bow)

Declension

Declension of wiolonczelowy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	wiolonczelowy		wiolonczelowa	wiolonczelowe	wiolonczelowi	wiolonczelowe
genitive	wiolonczelowego		wiolonczelowej	wiolonczelowego	wiolonczelowych
dative	wiolonczelowemu		wiolonczelowej	wiolonczelowemu	wiolonczelowym
accusative	wiolonczelowego	wiolonczelowy	wiolonczelową	wiolonczelowe	wiolonczelowych	wiolonczelowe
instrumental	wiolonczelowym		wiolonczelową	wiolonczelowym	wiolonczelowymi
locative	wiolonczelowym		wiolonczelowej	wiolonczelowym	wiolonczelowych

Derived terms

nouns

• wiolonczela
• wiolonczelista
• wiolonczelistka

 

Further reading

• wiolonczelowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wiolonczelowy in Polish dictionaries at PWN