wykolejeniec

Polish

Etymology

From wykolejony +‎ -iec.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨ.kɔ.lɛˈjɛ.ɲɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛt͡s
• Syllabification: wy‧ko‧le‧je‧niec

Noun

wykolejeniec m pers

1. (derogatory) degenerate, derelict, deviant

   Synonyms: degenerat, dewiant, zwyrodnialec

Declension

Declension of wykolejeniec

	singular	plural
nominative	wykolejeniec	wykolejeńcy/wykolejeńce (deprecative)
genitive	wykolejeńca	wykolejeńców
dative	wykolejeńcowi	wykolejeńcom
accusative	wykolejeńca	wykolejeńców
instrumental	wykolejeńcem	wykolejeńcami
locative	wykolejeńcu	wykolejeńcach
vocative	wykolejeńcze	wykolejeńcy

Related terms

noun

• wykolejenie

 

verb

• wykoleić

 

Further reading

• wykolejeniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wykolejeniec in Polish dictionaries at PWN