zawistnik

Polish

Etymology

From zawiść +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /zaˈvis.tɲik/

Noun

zawistnik m pers (female equivalent zawistnica)

1. envier (one who envies)

Declension

Declension of zawistnik

	singular	plural
nominative	zawistnik	zawistnicy/zawistniki (deprecative)
genitive	zawistnika	zawistników
dative	zawistnikowi	zawistnikom
accusative	zawistnika	zawistników
instrumental	zawistnikiem	zawistnikami
locative	zawistniku	zawistnikach
vocative	zawistniku	zawistnicy

Related terms

• zawistny
• zawiść

Further reading

• Template:R:PWN