αδίκαστος

Greek

Adjective

αδίκαστος • (adíkastos) m (feminine αδίκαστη, neuter αδίκαστο)

1. (law) unheard, untried

Declension

Declension of αδίκαστος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αδίκαστος •	αδίκαστη •	αδίκαστο •	αδίκαστοι •	αδίκαστες •	αδίκαστα •
genitive	αδίκαστου •	αδίκαστης •	αδίκαστου •	αδίκαστων •	αδίκαστων •	αδίκαστων •
accusative	αδίκαστο •	αδίκαστη •	αδίκαστο •	αδίκαστους •	αδίκαστες •	αδίκαστα •
vocative	αδίκαστε •	αδίκαστη •	αδίκαστο •	αδίκαστοι •	αδίκαστες •	αδίκαστα •

Related terms

• αδίωκτος (adíoktos, “unprosecuted”)

• see: αδικώ (adikó, “to wrong”)