αδίστακτος
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Alternative forms[edit]
- αδίσταχτος (adístachtos)
Adjective[edit]
αδίστακτος • (adístaktos) m (feminine αδίστακτη, neuter αδίστακτο)
- unscrupulous, ruthless (contemptuous of what is right or honourable)
Declension[edit]
Declension of αδίστακτος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αδίστακτος • | αδίστακτη • | αδίστακτο • | αδίστακτοι • | αδίστακτες • | αδίστακτα • |
| genitive | αδίστακτου • | αδίστακτης • | αδίστακτου • | αδίστακτων • | αδίστακτων • | αδίστακτων • |
| accusative | αδίστακτο • | αδίστακτη • | αδίστακτο • | αδίστακτους • | αδίστακτες • | αδίστακτα • |
| vocative | αδίστακτε • | αδίστακτη • | αδίστακτο • | αδίστακτοι • | αδίστακτες • | αδίστακτα • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αδίστακτος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αδίστακτος, etc.) | |||||