ανασταλτικός
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Adjective[edit]
ανασταλτικός • (anastaltikós) m (feminine ανασταλτική, neuter ανασταλτικό)
- inhibitory, inhibiting, deterring
- Synonym: ανασχετικός (anaschetikós)
- ανασταλτικός παράγοντας ― anastaltikós parágontas ― inhibiting factor, inhibitor
- checking, restraining
- ανασταλτικό βέτο ― anastaltikó véto ― restraining veto
Declension[edit]
Declension of ανασταλτικός
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ανασταλτικός • | ανασταλτική • | ανασταλτικό • | ανασταλτικοί • | ανασταλτικές • | ανασταλτικά • |
| genitive | ανασταλτικού • | ανασταλτικής • | ανασταλτικού • | ανασταλτικών • | ανασταλτικών • | ανασταλτικών • |
| accusative | ανασταλτικό • | ανασταλτική • | ανασταλτικό • | ανασταλτικούς • | ανασταλτικές • | ανασταλτικά • |
| vocative | ανασταλτικέ • | ανασταλτική • | ανασταλτικό • | ανασταλτικοί • | ανασταλτικές • | ανασταλτικά • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανασταλτικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανασταλτικός, etc.) | |||||
Coordinate terms[edit]
- αναστολέας m (anastoléas, “inhibitor”)
Related terms[edit]
- ανασταλτικό n (anastaltikó, “inhibition”)
- and see: αναστέλλω (anastéllo, “to suspend”)