ασυγκάλυπτος

Greek

Adjective

ασυγκάλυπτος • (asygkályptos) m (feminine ασυγκάλυπτη, neuter ασυγκάλυπτο)

1. unconcealable, unconcealed, uncovered, manifest, overt

Declension

Declension of ασυγκάλυπτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ασυγκάλυπτος •	ασυγκάλυπτη •	ασυγκάλυπτο •	ασυγκάλυπτοι •	ασυγκάλυπτες •	ασυγκάλυπτα •
genitive	ασυγκάλυπτου •	ασυγκάλυπτης •	ασυγκάλυπτου •	ασυγκάλυπτων •	ασυγκάλυπτων •	ασυγκάλυπτων •
accusative	ασυγκάλυπτο •	ασυγκάλυπτη •	ασυγκάλυπτο •	ασυγκάλυπτους •	ασυγκάλυπτες •	ασυγκάλυπτα •
vocative	ασυγκάλυπτε •	ασυγκάλυπτη •	ασυγκάλυπτο •	ασυγκάλυπτοι •	ασυγκάλυπτες •	ασυγκάλυπτα •

Further reading

• ασυγκάλυπτος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.